De aankoop van het Boleto Turístico, een noodzaak wanneer je in Cuzco bent. Dit is een ticket dat 10 dagen lang toegang verleent aan de belangrijkste musea en Inca-ru ïnes rondom Cuzco. Buiten de naam was er voor ons echter - en gelukkig! - weinig toeristisch aan. We nemen altijd de lokale bus (waarmee we meteen ook steeds de enige, vaak verbaasd aangestaarde, buitenlanders zijn, die zo op tijd en stond ook zorgen voor een lachsalvo bij de lokale bewoners wanneer we doorkrijgen dat we onze halte hebben gemist :) ), en om één of andere reden lukt het ons ook om telkens op de sites aan te komen wanneer er slechts hier en daar een andere eenzame bezoeker rondloopt.

In Tipón hebben we ons tegoedgedaan aan cuy, de plaatselijke specialiteit. Gevoelige lezers worden aangeraden om vanaf nu niet verder te lezen, want cuy is namelijk de Spaanse naam voor cavia. En ja, op sommige plaatsen werkt het zoals wanneer je een kreeft besteld bij ons: je kiest het meest schattig huppelend huisdiertje uit, en even later wordt het al stomend op je bord geserveerd. Jammie!

Dit weekend was het Fiesta de la Virgen del Carmen. Manu is hiervoor met zijn familia naar Paucartambo gereisd, het epicentrum van het feest met gemaskerde mannen, vrouwen met overdadige kostuums en traditionele dansen. De 4 uur durende rit naar Paucartambo was er toch wat te veel aan voor Silvie, Lies en Anne, dus zij besloten om het feest dan maar in Pisac, in de Heilige Vallei, te vieren. Na een voormiddag vol feestgewoel en zelfs een heuse kerkviering, was het toch tijd om de ru ïnes die hoog boven de stad uittorenden, een bezoekje te brengen. De normale toerist neemt na de bezichtiging zijn bus of taxi terug naar beneden, maar dat was uiteraard buiten ons gerekend. Wij hadden namelijk naast de ru ïnes een onweerstaanbaar smal bergpadje met pijl ´Pisac´ gespot. Vol goede moed startten we de afdaling naast de ravijn, met af en toe een enge uitschuiver maar wel met prachtig uitzicht. Na een uur naar beneden hiken, zagen we aan de andere kant van de kloof een panfluitspelende Peruaan die ons verwonderd aankeek, en ons al lovend ´muy fuerte´ (= heel sterk) noemde. Even later, toen we eindelijk beneden aankwamen, werd duidelijk waarom: de toegang tot het pad was langs die kant afgesloten met een ´peligroso\opgepast´-lintje... Maar we made it, en we zijn er trots op!