Vrijdag 9u 's morgens: aankomst Lima. Eens uit de luchthaven weten we zorgvuldig de vele 'taxi-lokkers' te ontwijken. Na een stukje wandelen, spreekt plots een man ons aan. Waar we heen gaan? En: wonder boven wonder, hij moet toch ook niet 'toevallig' naar Plaza de Armas in Lima zeker! Na wat gediscussieer in ons basis Spaans, gaan we toch met de man mee, op voorwaarde dat we de bus nemen. Jammer genoeg hebben wij nog geen Soles (de Peruviaanse munteenheid) op zak, waardoor hij toch de bus voor ons zal moeten betalen... Bij deze zijn wij waarschijnlijk de eerste 'onwetende toeristen' die een gratis rit luchthaven-Lima hebben weten te bemachtigen ;-)

Eens in Lima hebben we meteen een bus naar Pisco geboekt. Pisco is een klein lieftallig stadje, in opbouw nadat het in 2007 werd verwoest door een aardbeving. Ook een stadje waar ze blijkbaar nooit blanke grote mensen zien, want voor we het goed en wel beseffen, vraagt een bende giechelende schoolmeisjes al of ze met ons op de foto mogen. Beetje de omgekeerde wereld.

De ochtendstond heeft goud in de mond, of in dit geval: vogelstront. Hier hoort misschien een woordje uitleg bij... We zijn vroeg opgestaan om een boottocht te maken naar Las Islas Ballestas. Dit is een eilandengroep die bezwijkt onder de overpopulatie van vogelsoorten (waaronder pelikanen en pinguïns, en waarbij we geleerd hebben dat wanneer men spreekt over 'Peruvian boobies' het wel degelijk over een vogelsoort gaat, en niet over de plaatselijke decolletés), tesamen met hier en daar een zeeleeuw. De eilandjes zijn volledig besmeurd met guano (de mooie naam voor vogelpoep), maar de lokale bevolking is hier bijzonder blij mee, want zij sturen 'collectors' naar de eilanden om zoveel mogelijk guano te verzamelen, en deze guano wordt dan als meststof gebruikt. Ieder zijn hobby natuurlijk.

Na deze welruikende ervaring was het back to Lima om daar Anne en Lies op te wachten. Om dan de volgende dag af te zien op onze 21 uur durende bus naar Cuzco. Maar het waren luxueze zetels, dat wel!